Premier Donald Tusk oficjalnie zgłosił kandydaturę Radosława Sikorskiego na stanowisko wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa – po ludzku europejskiego ministra spraw zagranicznych.
Paradoksem jest, że 4 czerwca w Polsce spotkają się wielcy tego świata oddając hołd inicjatorom fali przemian, która zalała ówczesną Europę Wschodnią, podczas gdy kilka dni wcześniej wielu Polaków zignoruje całkowicie wolne wybory do Parlamentu Europejskiego.
Europejczycy muszą zostawić szmaty nędzarza żebrzącego o gwarancje bezpieczeństwa i zastanowić się, w czym mogą służyć pomocą, jeśli chcą pozostać poważnym partnerem Stanów Zjednoczonych.
W tym tygodniu w Brukseli odbȩdzie się szczyt glów państwa i szefów rzadów wszystkich 28 państw członkowskich Unii Europejskiej, tzn. Rada Europejska. Poruszy m.in. tematykȩ Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (WPBiO). Po rozpoczȩciu przez Francjȩ z mandatem Rady Bezpieczeństwa ONZ operacji Sangaris mającej na celu przywrócenie bezpieczeństwa i porządku publicznego w Republice Środkowoafrykańskiej, prezydent François Hollande przedstawił propozycjȩ, żeby tego rodzaju interwencje były co najmniej częściowo dofinansowane przez celowy „stały fundusz unijny”.
Essai en polonais rédigé dans le cadre du concours « Euro - bouée de sauvetage ou catastrophe ? » organisé par la fondation Koncept Europa et la représentation de la Commission européenne en Pologne. Le texte défend la thèse suivante : « Il n’y aura pas d’Union européenne sans monnaie commune. Les problèmes actuels de la zone euro résultent d’un niveau d’intégration insuffisant entre les États membres de la zone euro. Le seul moyen de sortir de la crise est d’approfondir leur coopération économique et politique. » Merci à Magdalena W. pour sa relecture attentive et les corrections linguistiques.